De eerste voetbalrel in de geschiedenis van Almelo.
In het Twents Zondagsblad uit 1910 is een opmerkelijk bericht te vinden. Het beschrijft de moeilijkheden die gerezen waren na afloop van de voetbalwedstrijd Oranje Nassau tegen Herakles (spelling uit 1910). Niet die vereniging die momenteel onder de naam Oranje Nassau speelt. Het in deze periode spelende Oranje Nassau werd na een aantal jaren opgeheven. In de krant wordt melding gemaakt van de wedstrijd tussen de twee plaatselijke voetbalverenigingen Oranje Nassau en aspirant- kampioen Herakles, welke gespeeld werd op het terrein van Oranje Nassau gelegen aan de Wierdensche straatweg in Ambt Almelo.
In het Twents Zondagsblad uit 1910 is een opmerkelijk bericht te vinden. Het beschrijft de moeilijkheden die gerezen waren na afloop van de voetbalwedstrijd Oranje Nassau tegen Herakles (spelling uit 1910). Niet die vereniging die momenteel onder de naam Oranje Nassau speelt. Het in deze periode spelende Oranje Nassau werd na een aantal jaren opgeheven. In de krant wordt melding gemaakt van de wedstrijd tussen de twee plaatselijke voetbalverenigingen Oranje Nassau en aspirant- kampioen Herakles, welke gespeeld werd op het terrein van Oranje Nassau gelegen aan de Wierdensche straatweg in Ambt Almelo.
Door velen werd vooraf verwacht dat Herakles deze wedstrijd makkelijk zou gaan winnen. Het was dan ook zeer onverwacht dat Oranje Nassau door een doelpunt van de linksbuitenspeler voorkwam met 1-0. Het doelpunt wat Herakles later maakte werd door de scheidsrechter afgekeurd. Het publiek van de verliezende ploeg was het duidelijk niet eens met de uitslag en had liever Herakles zien winnen.
En wie kreeg de schuld ? Ja, ook in die tijd was het al zo: de scheidsrechter. Een citaat uit de krant van 1910: "Deze man, die afkomstig was uit “Zutfen”, en geen binding had met één der partijen, zou schuld hebben aan de nederlaag van Herakles. Met dit idee nam het Herakles-publiek een dreigende houding aan. Om de scheidsrechter te beschermen bood O.N. hem een schuilplaats aan in het clubgebouw , waarop het “volk” de ruiten ingooide, doelpalen uit de grond trok en daarmee trachtte de deur te rammen. Ook werden er rake klappen uitgedeeld en moest iemand uit het publiek zich door een arts laten verbinden. Zelfs spelers van Oranje Nassau die huiswaarts keerden werden door de menigte gemolesteerd."
En wie kreeg de schuld ? Ja, ook in die tijd was het al zo: de scheidsrechter. Een citaat uit de krant van 1910: "Deze man, die afkomstig was uit “Zutfen”, en geen binding had met één der partijen, zou schuld hebben aan de nederlaag van Herakles. Met dit idee nam het Herakles-publiek een dreigende houding aan. Om de scheidsrechter te beschermen bood O.N. hem een schuilplaats aan in het clubgebouw , waarop het “volk” de ruiten ingooide, doelpalen uit de grond trok en daarmee trachtte de deur te rammen. Ook werden er rake klappen uitgedeeld en moest iemand uit het publiek zich door een arts laten verbinden. Zelfs spelers van Oranje Nassau die huiswaarts keerden werden door de menigte gemolesteerd."
Toen de plaatselijke veldwachter op de hoogte werd gesteld ging hij zo snel als hij kon naar het veld van Oranje Nassau. Daar trof hij een grote “partij” mensen aan, staand voor en bij het clubgebouw en zag hij dat er al ramen waren vernield. Zelfs tijdens zijn aanwezigheid werden er nog ramen ingegooid. Het respect voor de politie ontbrak toen al! Twee leden van O.N. probeerden onder bewaking van de plaatselijke Bromsnor te ontvluchten maar werden achtervolgd door een grote menigte die met allerlei voorwerpen naar deze beiden gooiden, zoals zand, graspollen, blikken en dergelijke. Voor de veldwachter was het onmogelijk om tegen “deze woeste en ordeloze troep” te kunnen optreden. Zelfs hij werd getroffen door voorwerpen die door de menigte werden gegooid. Uiteindelijk waren het twee marechaussees die de heren in veiligheid konden brengen.
Ook de scheidsrechter moest naar het station begeleid worden. Hij werd door een "menigte van plus minus duizend personen achtervolgd. Onder hen vele jongeren van net in de twintig jaar. Dat deze grote menigte tot veel in staat was bleek wel uit het feit dat zij, ondanks herhaalde waarschuwingen van de marechaussee, geen aanstalten maakten om te vertrekken. Sterker nog , ondanks de aanwezigheid van de sterke arm, begon men met stenen en dergelijke te gooien, waarbij ook één van de marechaussees werd geraakt. Nadat een ieder huiswaarts was vertrokken bleven verdere ongeregeldheden uit." |