Hoe triest een seizoen voor het eigen publiek kan eindigen...
In de laatste thuiswedstrijd tegen Excelsior in het seizoen 1981-1982 was het voor Heracles een onbegonnen strijd. Nog voor de aftrap had trainer Jan Morsing niet de beschikking over de vaste elftalspelers Jan van Staa en Hans Bossink, beiden geblesseerd, en Bert Prijs die een schorsing moest uitzitten.
Daar kwam nog bij dat Rob Poell zijn knie verdraaide en de kleedkamer moest opzoeken toen de wedstrijd nog geen vijf minuten oud was. Voor hem kwam Arend Jansen in het elftal.
Het ergste moest nog komen. In de 22ste minuut moest verdediger Jos Bakker per brancard van het veld worden gedragen. Hij kwam in botsing met doelman Marc de Clerck en hield er een scheurtje in de lies aan over. Einde wedstrijd voor Bakker. Maar ook Marc de Clerck kwam niet ongeschonden uit de botsing. Hij hield er een paar gekneusde ribben aan over. Jan Morsing durfde het niet aan om een veldspeler in te brengen voor de geblesseerde Jos Bakker en zo bleef Heracles tien minuten lang met tien man spelen. Gelukkig kon Marc de Clerck de wedstrijd ondanks de blessure toch uit spelen. Dus kon Morsing Harrie Heine toch inzetten als vervanger voor Jos Bakker. De ellende van blessures hield niet op. Het aanstormende talent Wim Schuman raakte aan zijn enkel geblesseerd en haalde op halve kracht het einde van de wedstrijd die met 4-2 werd verloren. De nog geen 1000 toeschouwers keerden teleurgesteld naar huis. Bij Excelsior speelden twee spelers mee die later het zwart/witte shirt gingen dragen namelijk Henk van Goozen en Ton Pattinama.
Halverwege het seizoen stond Heracles er nog goed voor. De club had kans op het behalen van een periodetitel maar daarvoor moesten de laatste twee thuiswedstrijden worden gewonnen. De eerste wedstrijd tegen DS ’79 werd weliswaar gewonnen, maar meer op basis van inzet in de tweede helft dan op voetballend niveau. Een donderspeech van Jan Morsing in de rust bracht de ommekeer. Heracles won met 3-2. De volgende wedstrijd was tegen het bijna failliete sc. Amersfoort. Iedereen ging ervan uit: die twee punten zijn binnen en Heracles speelt nacompetitie. Helaas kwamen de 1800 bezoekers bedrogen uit. Heracles was de kluts kwijt en kwam niet verder naar een 0-0 gelijkspel. Blijkbaar waren de spelers niet opgewassen tegen de druk van het kunnen behalen van een periodetitel.
In de laatste thuiswedstrijd tegen Excelsior in het seizoen 1981-1982 was het voor Heracles een onbegonnen strijd. Nog voor de aftrap had trainer Jan Morsing niet de beschikking over de vaste elftalspelers Jan van Staa en Hans Bossink, beiden geblesseerd, en Bert Prijs die een schorsing moest uitzitten.
Daar kwam nog bij dat Rob Poell zijn knie verdraaide en de kleedkamer moest opzoeken toen de wedstrijd nog geen vijf minuten oud was. Voor hem kwam Arend Jansen in het elftal.
Het ergste moest nog komen. In de 22ste minuut moest verdediger Jos Bakker per brancard van het veld worden gedragen. Hij kwam in botsing met doelman Marc de Clerck en hield er een scheurtje in de lies aan over. Einde wedstrijd voor Bakker. Maar ook Marc de Clerck kwam niet ongeschonden uit de botsing. Hij hield er een paar gekneusde ribben aan over. Jan Morsing durfde het niet aan om een veldspeler in te brengen voor de geblesseerde Jos Bakker en zo bleef Heracles tien minuten lang met tien man spelen. Gelukkig kon Marc de Clerck de wedstrijd ondanks de blessure toch uit spelen. Dus kon Morsing Harrie Heine toch inzetten als vervanger voor Jos Bakker. De ellende van blessures hield niet op. Het aanstormende talent Wim Schuman raakte aan zijn enkel geblesseerd en haalde op halve kracht het einde van de wedstrijd die met 4-2 werd verloren. De nog geen 1000 toeschouwers keerden teleurgesteld naar huis. Bij Excelsior speelden twee spelers mee die later het zwart/witte shirt gingen dragen namelijk Henk van Goozen en Ton Pattinama.
Halverwege het seizoen stond Heracles er nog goed voor. De club had kans op het behalen van een periodetitel maar daarvoor moesten de laatste twee thuiswedstrijden worden gewonnen. De eerste wedstrijd tegen DS ’79 werd weliswaar gewonnen, maar meer op basis van inzet in de tweede helft dan op voetballend niveau. Een donderspeech van Jan Morsing in de rust bracht de ommekeer. Heracles won met 3-2. De volgende wedstrijd was tegen het bijna failliete sc. Amersfoort. Iedereen ging ervan uit: die twee punten zijn binnen en Heracles speelt nacompetitie. Helaas kwamen de 1800 bezoekers bedrogen uit. Heracles was de kluts kwijt en kwam niet verder naar een 0-0 gelijkspel. Blijkbaar waren de spelers niet opgewassen tegen de druk van het kunnen behalen van een periodetitel.
Na het missen van de periodetitel had Heracles nog één kans om zich dat seizoen te manifesteren, namelijk tijdens de bekerwedstrijden. In die tijd speelden de clubs nog een thuis- en een uitwedstrijd. Zo ook Heracles in de kwartfinale tegen Sparta. De thuiswedstrijd werd gewonnen met 3-1 zodat de Almeloërs gesteund door de vele meegereisde supporters een prima uitgangspositie hadden op Spangen, de thuisbasis van Sparta. In de wedstrijd in Rotterdam hield Heracles het 65 minuten vol. Daarna was het Sparta dat scoorde. Het eerste doelpunt door Louis van Gaal. Bij het tweede doelpunt stond hij aan de basis al was het dubieus over de wijze hoe hij de bal afschermde. De 2-0 achterstand was nog geen probleem. Eén doelpunt van Heracleszijde was voldoende om de halve finale te halen. Helaas wilde de scheidsrechter van dienst, Bosman, een overduidelijke handsbal van Adrie van Tiggelen niet zien. Hij gaf gewoon een hoekschop. Jan van Staa beet Bosman nog toe ‘dat zelfs een blind paard die handsbal zag’. Na afloop van de wedstrijd was het laconieke commentaar van Bosman dat hij geen handsbal had gezien ondanks dat hij van iedereen had gehoord dat het wel een handsbal was. Ach, zei hij ik zal er vannacht wel om slapen. Ook de komiek Barry Hughes, trainer van Sparta, had geen overtreding gezien. Niet zo verwonderlijk. Hij had er alle belang bij dat zijn club naar de volgende ronde ging.
Heracles speelde in dit seizoen de meeste thuiswedstrijden op zaterdagavond. Maar het bestuur besloot om voortaan weer op zondag te gaan voetballen. Voor Arend Jansen een teleurstelling. De speler uit Rijssen speelt om principiële redenen niet op zondag en ging terug naar zijn oude club Excelsior ’31.
Ondanks de mineur waarin het seizoen eindigde heeft de selectie het seizoen feestelijk afgesloten met een dagje windsurfen op de Beulakerwijde.
Heracles speelde in dit seizoen de meeste thuiswedstrijden op zaterdagavond. Maar het bestuur besloot om voortaan weer op zondag te gaan voetballen. Voor Arend Jansen een teleurstelling. De speler uit Rijssen speelt om principiële redenen niet op zondag en ging terug naar zijn oude club Excelsior ’31.
Ondanks de mineur waarin het seizoen eindigde heeft de selectie het seizoen feestelijk afgesloten met een dagje windsurfen op de Beulakerwijde.